Ξεκινάμε!

Βρισκόμουν στο λιμάνι της Ζακύνθου έτοιμος να πάρω το πλοίο για Κυλλήνη. Του Αγίου Διονυσίου ήταν, και στο λιμάνι ετοιμάζονταν πυρετωδώς για τη γιορτή. Είμαι με τη κοπέλα μου και ένα φιλικό ζευγάρι σε ένα καφέ περιμένοντας το καράβι να μπει στο λιμάνι. Στην αναμονή μας παρατηρήσαμε κάτι που σε όλες τις διακοπές δεν είχαμε δει...μεγάλα, μαύρα σύννεφα. Δεν ήταν ο καιρός, ήταν η κόλαση, ήταν η φωτιά στη Ζαχάρω.

Όταν φτάσαμε στη Κυλλήνη και βγήκαμε στην Εθνική, κάποια στιγμή βρεθήκαμε μπροστά σε μια εικόνα που δε θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ μου. Ολόκληρη η κορυφογραμμή στις φλόγες, λες και ο διάολος είχε να φάει αιώνες και ξύπνησε με μεγάλη λιγούρα!

Από εκεί και έπειτα δεν έχω να εξιστορήσω πολλά. Τα ζήσαμε όλοι μας. Όσο πέθαινε κόσμος τα δελτία έκαναν...μαραθώνιες συνδέσεις για να μας ενημερώσουν και να μας δώσουν στο πιάτο τις δικαιολογίες των κυβερνώντων.

Σήμερα σε μια κουβέντα που είχα με συναδέλφους στην εταιρεία που δουλεύω μου έβαλαν τον ιό. Να μπω και να δημιουργήσω αυτό το blog (ιστολόγιο αν προτιμάτε) και να βγάλω από μέσα μου την οργή για αυτούς που εμείς ανεχόμαστε μέσα στη Βουλή. Την οργή που μου διοχέτευσαν με την ανικανότητα και την ηλιθιότητα που τους διακατέχει. Την οργή που στην ουσία δεν είναι ούτε η μισή σε σχέση με αυτή που έχουν οι Πυρόπληκτοι.

Από σήμερα δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι κεντρόος, δεν είμαι δεξιός, είμαι απλά και μόνο Έλληνας και ως τέτοιον απαιτώ να μου συμπεριφέρεστε!